اثربخشی تمرین درمانی در آب بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو

اهداف امروزه شرکت در فعالیت بدنی در بهبود عوارض بیماری های مزمنی همچون استئوآرتریت پیشنهاد می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین درمانی در آب بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. مواد و روش ها این مطالعه از نوع معادل سازی متقابل بود و با روش تصادفی ساده، 30 زن مبتلا به بیماری استئوآرتریت زانو (74-40 سال) در دو گروه تجربی قرار گرفتند. از پرسشنامه پیامدهای استئوآرتریت و صدمات زانو در سه مرحله پیش، پس و میان آزمون برای اندازه گیری تأثیر تمرین درمانی در آب، از نظر بیماران استفاده شد. این پرسشنامه 5 عامل درد، عوارض مربوط به بیماری، فعالیت های روزمره زندگی، فعالیت های ورزشی و عملکردی و کیفیت زندگی را اندازه گیری می کند. در هشت هفته اول (بین پیش و میان آزمون )، گروه اول دوره بی تمرینی و گروه دوم دوره تمرین خود را داشتند. در هشت هفته دوم (بین میان و پس آزمون)، وضعیت تمرینی گروه ها معکوس شد. به این ترتیب، برنامه تمرینی هر دو گروه معادل، ولی دوره بندی تمرین آنها معکوس بود. تحلیل آماری از طریق تحلیل واریانس یک طرفه اندازه های مکرر و نسخه 16 نرم افزار spss انجام شد.  یافته ها نتایج دو گروه تجربی مشابه و مؤید یکدیگر بود و نشان داد که بی تمرینی با عدم تغییر در تمامی عوامل پرسشنامه همراه بود و تمرین موجب پیشرفت عوامل پرسشنامه و قطع تمرین باعث پسرفت آنها شد. این یافته با یافته های مربوط به اندازه گیری های عملکردی همسو بود (000/0=p).  نتیجه گیری نتایج نشان داد که  برنامه به کاررفته در تحقیق حاضر برای مبتلایان به استئوآرتریت زانو مفید بوده و موجب ارتقای کیفیت زندگی آنها شده است.